guardi u mari chì ni badda
è veni à minà di chjocca
u sciappali chì ti spadda
ricamatu à biancu ghjessu
È stu sintimu chi t'aghju
à lu me cori ma' saziu
quandu ni facciu un viaghju
luntanu da Bunifaziu.
N'hà vistu à passà la storia
veli bianchi è alti navi
chì firmani in la mimoria
di l'antichi li nosci avi
oghji in portu ùn sò quelli
d'a Marina li battelli.
U mondu à vena c'insegna
un'antra vita chì veni
è ad ugnunu l'impegna
cumu u sangui ni li veni
par mè Bunifaziu stia
sempri un locu d'armunia.
----------GF----------
----------GF----------
Sta canzona hè mintuvata nant'à u situ di 'Interromania' in un articulu interessante chì s'intituleghja "Bunifaziu in versi ".
POUR BONIFACIO
Du haut de ta Rocca
tu regardes la mer danser
elle vient frapper
la falaise arque boutée
composée de blanche craie
à nulle autre pareille.
Et ce semtiment assaille
mon coeur insatisfait
chaque fois qu'un voyage
m'éloigne de Bonifacio.
Elle a vu passer l'histoire
de voiles blanches et de navires
inscrite dans la mémoire
des anciens et des aïeux
aujourd'hui dans le port
les bateaux ont bien changé.
Le monde à venir revèle
une vie nouvelle qui se profile
chacun doit le ressentir
comme le sang dans nos veines
que Bonifacio demeure pour moi
ce lieu d'éternelle harmonie.
----------JF----------
FÜR BONIFACIU
Von deinem Felsen dort, hoch oben
betrachtest du das Meer, wie es tanzt
mit Wogen, die gegen die Klippen toben
hinter denen du dich sicher verschanzt
Klippen aus Kreide, weiß gebleicht
ein Ort, der keinem anderen gleicht.
Und dieses Gefühl, das anfallsweise
mein Herz überkommt, das ohne Ruh
wann immer ich gehe auf eine Reise
die mich wegführt von Bonifaciu.
Die Zeit, die du gekannt, mit all den Jahren
der weißen Segel und hohen Masten
bewahrt von Ahnen, die vor uns waren...
Erinnerungen, die nie verblassten
die Schiffe, die heute deinen Hafen erreichen
lassen sich nicht mehr mit ihnen vergleichen.
Die Welt von morgen wird vor Augen führen
ein Leben mit veränderten Szenen
und ein jeder wird es spüren
wie das Blut in seinen Venen
für mich bleibe Bonifaciu stets, gleichwie
dieser Ort von Frieden und Harmonie.
----------GMK----------
----------JF----------
FÜR BONIFACIU
Von deinem Felsen dort, hoch oben
betrachtest du das Meer, wie es tanzt
mit Wogen, die gegen die Klippen toben
hinter denen du dich sicher verschanzt
Klippen aus Kreide, weiß gebleicht
ein Ort, der keinem anderen gleicht.
Und dieses Gefühl, das anfallsweise
mein Herz überkommt, das ohne Ruh
wann immer ich gehe auf eine Reise
die mich wegführt von Bonifaciu.
Die Zeit, die du gekannt, mit all den Jahren
der weißen Segel und hohen Masten
bewahrt von Ahnen, die vor uns waren...
Erinnerungen, die nie verblassten
die Schiffe, die heute deinen Hafen erreichen
lassen sich nicht mehr mit ihnen vergleichen.
Die Welt von morgen wird vor Augen führen
ein Leben mit veränderten Szenen
und ein jeder wird es spüren
wie das Blut in seinen Venen
für mich bleibe Bonifaciu stets, gleichwie
dieser Ort von Frieden und Harmonie.
----------GMK----------
VOOR BUNIFAZIU
Van daarboven op je Rots
kijk je naar de zee die danst
en komt slaan, koppig en trots
op de rots die je omkranst
geheel versierd met krijt zo wit
nergens anders vindt men dit.
En in mijn hart, nimmer voldaan,
zwelt telkens dat gevoel weer aan
altijd als ik op reis moet gaan
ver van Bunifaziu vandaan.
De tijd heeft ze voorbij zien gaan
witte zeilen, schepen groot
die in de herinnering hebben bestaan
van wie ons voorging in de dood
je kunt ze niet meer vergelijken
met de schepen die nú je haven bereiken.
De wereld van morgen toont
een ander leven dat gaat komen
en die voelt ieder die er woont
als bloed in zijn aderen stromen
Voor mij blijve Bunifaziu altijd
een plaats van rust en vredigheid.
----------MV----------
Van daarboven op je Rots
kijk je naar de zee die danst
en komt slaan, koppig en trots
op de rots die je omkranst
geheel versierd met krijt zo wit
nergens anders vindt men dit.
En in mijn hart, nimmer voldaan,
zwelt telkens dat gevoel weer aan
altijd als ik op reis moet gaan
ver van Bunifaziu vandaan.
De tijd heeft ze voorbij zien gaan
witte zeilen, schepen groot
die in de herinnering hebben bestaan
van wie ons voorging in de dood
je kunt ze niet meer vergelijken
met de schepen die nú je haven bereiken.
De wereld van morgen toont
een ander leven dat gaat komen
en die voelt ieder die er woont
als bloed in zijn aderen stromen
Voor mij blijve Bunifaziu altijd
een plaats van rust en vredigheid.
----------MV----------
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire